علت پرمویی زنان به همراه راههای درمان (هیرسوتیسم)

علت پرمویی زنان به همراه راههای درمان (هیرسوتیسم) گرداوری شد

 

هیرسوتیسم یا پرمویی در زنان مشکلی است که طبق آمارها بیش از 2درصد جمعیت زنان کشورمان با آن درگیرند. این موضوع برای خانم ها که به حکم طبیعت توجه بیشتری به ظاهر خوددارند خیلی آزاردهنده است.

پیش از وارد شدن به بحث هیرسوتیسم، باید بگوییم از نظر بافت شناسی روی پوست انسان سه گونه مو رشد می کند؛ یکی موهای دوران جنینی هستند که پس از تولد از میان می روند. دیگری موهای ظریف و کرک مانندی که تقریبا تمام سطوح پوست انسان را پوشش می دهند و در نهایت، موهای ترمینال یا موهای ضخیم تیره و مجعدی که زیر بغل و ناحیه تناسلی انسان و در صورت و بدن مردها دیده می شوند.

منظور از هیرسوتیسم یا پرمویی زنان چیست؟

منظور، زیادی رشد مو از همین نوع آخر است. به عبارتی، موهای ضخیم در نواحی  بیشتری از بدن رشد کرده باشند. این نواحی معمولا شامل کشاله ران، زیر شکم و اطراف ناف، بین سینه ها، روی چانه و بالای لب است.

چرا موهای زاید زیاد رشد می کنند؟

رشد این موهای ضخیم به سطح هورمون های جنسی مردانه (آندروژن ها) که در زنان از تخمدان ها و غدد فوق کلیوی ترشح می شوند، مرتبط است. وجود مقدار محدودی از این هورمون های آندروژن در تمام زنان کاملا طبیعی است، اما زیادی آن باعث رشد بیش از حد موهای ضخیم می شود. در هیرسوتیسم گاهی سطوح هورمونی طبیعی است و علیت برای آن پیدا نمی کنیم که به آن، هیرسوتیسم با علت نامعلوم (ایدیوپاتیک) می گوییم.

علل هیروسوتیسم کدامند؟

به طور کلی اگر بخواهیم علل پرمویی (هیرسوتیسم) را تقسیم بندی کنیم، در چند دسته می توان آن را بیان کرد:

اختلالات ازدیاد هورمون آندروژن، علل غیروابسته به آندروژن، هیرسوتیسم ایدیوپاتیک و داروها.

شایع ترین اختلالی که با ازدیاد هورمون آندروژن سبب پرمویی می شود، سندرم تخمدان پلی کیستیک یا همان کیست های تخمدانی است. از علل دیگر در این دسته می توان به کم کاری تیرویید اشاره کرد. آترومگالی، بیماری های مزمن پوستی از جمله بیماری هایی هستند که سطح آندروژن در آنها طبیعی است، ولی با پرمویی همراهند. فنی تویین، دیازپوکساید، مینوکسیدیل و سکیلوسپورین هم داروهایی هستند که باعث پرمویی می شوند.

سندرم تخمدان پلی کیستیک چه علایم دیگری به همراه دارد؟

سندرم تخمدان پلی کیستیک که عمدتا در زنان جوان دیده می شود، با علایمی همچون بی نظمی های قاعدگی، پرمویی، چاقی، جوش های پوستی و گاه دردهای مبهم شکمی همراه است.

هیرسوتیسم را بر چه اساسی تشخیص می دهند؟

تشخیص هیرسوتیسم با دیدن رشد موهای ضخیم در مناطق غیرمعمول در زنان است. به یاد داشته باشیم هیرسوتیسم یک علامت است و معمولا برای بررسی علت آن انجام معاینه، آزمایش خون و گاه سونوگرافی، سی تی اسکن، ام آر آی و حتی لاپاراسکوپی لازم می شود.

چرا هیرسوتیسم تنها یک مشکل نیست؟

مشکلات هورمونی، افزایش چربی خون، دیابت و عوارضی که به دلیل بیماری زمینه ای وجود دارند از مشکلات احتمالی هیرسوتیسم است. ظهور علایم مردانه در موارد شدید همچون ریزش موی سر در ناحیه پیشانی و طرفین، کوچک شدن پستان ها، کلفتی صدا، افزایش بافت عضلانی و اختلالات قاعدگی گاه دیده می شود.

عواملی که با پرمویی همراه هستند، کدامند؟

از مهم ترین زمینه ها ارث است. نژاد آسیایی و مدیترانه ای و از جمله نژاد ما، بی اشتهایی عصبی، چاقی و یائسگی، زمینه ساز پرمویی یا هیرسوتیسم هستند.

چه کنیم تا دچار هیرسوتیسم نشویم؟!

بعضی علل زمینه ای هستند که خیلی قابل پیشگیری نیستند. مطالعات نشان داده اند زنان چاق که مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک بوده اند، در زمانی که از رژیم غذایی کم کالری استفاده کرده اند کمتر دچار هیرسوتیسم شده اند. پس اگر چاق هستید حتما خود را لاغر کنید.

آیا هیرسوتیسم هم قابل درمان و کنترل است؟

پزشک باید مشخص کند که هورمون آندروژن اضافی به چه دلیل و از کدام منشأ ترشح می شود. رویکرد اصلی درمان هم همین برطرف کردن علت زمینه ای است. در موارد هیرسوتیسم فامیلی که علت مشخص و افزایش هورمونی وجود ندارد، برطرف کردن خود پرمویی به تنهایی مدنظر قرار می گیرد.

آیا تغذیه نقشی در جلوگیری از هیرسوتیسم می تواند داشته باشد؟

بله تغذیه سالم، استفاده نکردن از غذاهای آماده که حاوی نگهدارنده و افزودنی هستند، استفاده فراوان و کافی از میوه ها و سبزی ها، کاهش مصرف گوشت قرمز، جایگزین کردن روغن زیتون، دوری از مصرف الکل، قهوه زیاد و سیگار، مصرف آب کافی و ورزش می توانند نقش بارزی در کنترل هیرسوتیسم داشته باشند. استفاده از مولتی ویتامین همراه با مواد معدنی در صورت کمبود، کمک کننده است.

آیا طب سوزنی جایگاهی در رفع هیرسوتیسم دارد؟

بعضی مطالعات روی زنانی که دچار هیرسوتیسم بوده اند، انجام طب سوزنی را مفید نشان داده اند، اما مطالعات جامع تری نیاز است تا بتوان از طب سوزنی به عنوان یک روش درمانی مطمئن برای هیرسوتیسم صحبت کرد.

برای درمان پرمویی در دوران بارداری چه اقداماتی باید انجام داد؟

2 نکته حائز اهمیت است؛ یکی این که خیلی از داروهایی که برای هیرسوتیسم به کار می روند چون سبب تغییرات هورمونی می شوند، در این دوران نباید مصرف شوند، نکته دیگر این که در دوران بارداری به ویژه در 33 ماهه سوم، رشد موهای زاید در صورت و بدن بیشتر می شود، بنابراین خیلی حساسیت نداشته باشید، چرا که پرمویی شما بعد از بارداری برطرف می شود.

چه روش هایی به صورت معمول برای برطرف کردن پرمویی به کار می روند؟

روش های موضعی مختلفی وجود دارد که بیشتر خانم ها با آنها آشنایی دارند. استفاده از موچین، تراشیدن، موم ها و موبرهای شیمیایی، سفیدکننده ها و رنگ برها از روش موضعی سنتی هستند. اپیلاسیون، دیپلاسیون، الکترولیز و لیزر از دیگر روش ها و تکنیک هایی هستند که امروزه به کار می روند.

آیا الکترولیز روش مناسبی برای رفع موهای زاید است؟

الکترولیز، فولیکول مو را تخریب می کند تا دیگر رشد مجدد نداشته باشد. برای مناطق کوچک، کارساز و مناسب است، اما روشی است دردناک، پرهزینه و وقت گیر که تنها توسط افراد ماهر و دارای مجوز باید انجام شود. نظر پزشک پوست خود را در این باره جویا شوید.

آیا استفاده از لیزر سبب رفع همیشگی موهای زاید می شود؟

خیر. هر 6 ماه تا 12 ماه پس از چندین جلسه ابتدایی که موها برطرف شد، انجام مجدد لیزر لازم است تا موهای ریزی که در حال رشد دوباره هستند از بین بروند.

و در آخر داروهایی که در مردان هیرسوتیسم کاربرد دارند، کدامند؟

برای رفع هیرسوتیسم داروهای مختلفی به کار می روند که تنها باید با نظر پزشک مصرف شوند. قرص های هورمونی با عنوان قرص های ضدبارداری مثل سیپروترون استات از جمله پرکاربردترین داروها هستند. داروهای اسپرنولاکتون، فلوتامید، فیناستراید و متفورمین بنا به شرایط فرد بیمار کاربرد دارند. کرم های موضعی فلورنیتین (Eflornithinee) که باعث کندکردن رشد موهای زائد می شوند امروزه جایگاه ویژه ای پیدا کرده اند.

 

افکار

علل و علایم و درمان زخم‎های دهان

علل و علایم و درمان زخم‎های دهان گرداوری شد

 

زخم‎های دهان نواحی دردناکی در دهان و لثه‎ها هستند. آنها همچنین به نام زخم‎های شانکر نیز شناخته می‌شوند.

اگرچه در اکثر موارد زخم‎های دهان خطرناک نیستند، می‎توانند بیش از حد ناراحت کننده باشند و برای برخی مردم غذا خوردن، نوشیدن و مسواک کردن دندان‎ها را دشوار کنند.

دامنۀ زخم‎های دهان از نظر اندازه، و علل دقیق بروز زخم دهان به نوع زخمی که فرد دچار آن است بستگی دارد.

 

کدام انواع زخم‎های دهان بیشتر شایعند؟

زخم‎های متعارف دهان در قسمت درونی گونه‎ها بروز می‎کنند و در حدود یک هفته دوام دارند. بیشتر این زخم‎ها بی‌ضررند و بدون مداخلات پزشکی از بین می‎روند.

سه نوع اصلی زخم‎های دهان وجود دارد که شامل موارد زیرند:

زخم هرپسی‌شکل زخم‎های هرپسی‌شکل زیرگونه‎ای از زخم‌های آفتی هستند و نام خود را از شباهتی می‎گیرند که با زخم‎های مرتبط به تبخال دارند. خلاف هرپس، زخم هرپسی‌شکل مُسری نیست. زخم‎های هرپسی‌شکل به سرعت برمی‎گردند، و ممکن است چنین به نظر برسد که این وضعیت هرگز بهبود پیدا نمی‎کند.

زخم‎های جزئی این نوع زخم می‎تواند از نظر اندازه از حدود 2 میلی‎متر تا 8 میلی‎متر عرض داشته باشد. این نوع زخم‎ها معمولاً تا بهبود دو هفته ادامه دارند و سبب بروز دردهای جزئی می‎شوند.

زخم‎های عمده زخم‌های عمده بزرگ‌تر از زخم‎های جزئی بوده و اغلب اوقات دارای اندازۀ نامنظم هستند، ممکن است برجسته باشند و عمیق‌تر از زخم‎های جزئی به درون بافت رخنه کنند. آنها تا زمان بهبود چند هفته ادامه دارند و احتمال دارد که پس از بهبود جای زخم بر جا بگذارند.

 

علایم

زخم‎ها ممکن است دردناک باشند، و این درد ممکن است با خوردن غذا، نوشیدنی و بهداشت دهان ضعیف تشدید شود. زخم‎های هرپسی‎شکل ممکن است: • به صورت دردناک‎ترین زخم‎های داخل دهان ظاهر شود • به سرعت برگشت کند و بنابراین عفونت‎ها ادامه‎دار به نظر برسند • از نظر اندازه بزرگ‎تر شوند، و در نهایت به همدیگر برسند و یک زخم بزرگ پاره پاره را تشکیل دهند • بهبود آنها ده روز یا بیشتر طول بکشد • در هر جای دهان بروز کنند این زخم‌ها در زنان بیش از مردان بروز می‎کنند و در افراد پیر شایع‎ترند.

علایم ناشی از زخم‎های جزئی و عمده شامل موارد زیر است: • بروز یک زخم یا تعداد بیشتری از آنها در بخش داخلی گونه، سقف دهان، یا روی زبان • بروز زخم‌های مدور دارای حاشیه‎های به رنگ قرمز، و بخش میانی زرد، سفید یا خاکستری در طول طغیان شدید زخم‎های دهان، برخی از افراد ممکن است دچار تب، حالات تنش و تورم غدد شوند.

 

علل

علت دقیق بروز زخم‎های دهان هنوز شناخته شده نیست و این علت از فردی به فرد دیگر می‎تواند متفاوت باشد. با وجود این، برخی علل شایع و چند عامل در این مورد وجود دارد که می‎توانند باعث تشدید زخم‌های دهان شوند، که از جملۀ آنها می‎توان به موارد زیر اشاره کرد: • ترک سیگار • آب مرکبات و دیگر غذاهای دارای اسیدیته یا ادویۀ زیاد • بست‌های ضعیف و یا نادرست پروتز، و دیگر ابزارهایی که ممکن است است دهان و لثه‌ها را دچار سایش کنند • استرس یا اضطراب • تغییرات هورمونی در دوران بارداری، بلوغ و یائسگی • داروهای حاوی بتابلوکرها و ضد درددها • عوامل ژنتیکی

برخی از مردم ممکن است بر اثر بروز اختلالات پزشکی دیگر یا کمبود تغذیه دچار زخم‎های دهان شوند.

بیماری‎هایی همانند بیماری سلیاک یا بیماری کرون، کمبود ویتامین B12 یا آهن، یا ضعف سیستم ایمنی می‎توانند محرک بروز زخم‎های دهان باشند.

 

آیا زخم‌های دهان سرطانی هستند؟

علایم سرطان دهان و زخم‎های دهان از یکدیگر متمایزند. به هر جهت، همان گونه که پیشتر اشاره شد، زخم‎های جدید یا زخم‎های مداوم نیازمند بررسی هستند.

چند تفاوت اساسی میان زخم‎های دهان و سرطان دهان وجود دارد: • زخم‎های دهان اغلب اوقات دردناکند حال آنکه زخم‎های سرطانی فاقد دردند. • زخم‎های دهان در طول دو هفته بهبود می‎یابند، در حالی که سرطان دهان از بین نمی‎رود و اغلب اوقات گسترش پیدا می‎کند. • لکه‎های سرطان دهان زبر و سخت هستند و پاک کردن آنها آسان نیست. • سرطان دهان اغلب ترکیبی از سطوح قرمز و سفید را در سطوح وسیع به وجود می‎آورد که روی زبان، پشت دهان، لثه‎ها یا روی گونه‎ها بروز می‎کنند. • سرطان دهان اغلب با مصرف سنگین مشروبات الکلی یا سیگار مرتبط است.

 

چه هنگامی باید به دکتر مراجعه کرد

افرادی که مکرراً دچار زخم‎های دهان می‎شوند تشخیص این موضوع را که چه هنگامی باید به دکتر مراجعه کرد، مشکل می‎یابند.

در هر حال، برخی موقعیت‎ها وجود دارد که فرد باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کند. برخی از این موقعیت‎ها شامل موارد زیر است: • بروز زخم فاقد درد در یک بخش یا چند بخش از دهان • زخم‎های غیر معمول که در نقطۀ تازه‎ای در دهان بروز می‎کنند • زخم‎هایی که گسترش پیدا می‎کنند • زخم‎هایی که بیش از 3 هفته ادامه پیدا می‎کنند.

دیگر افراد ممکن است برای مراقبت پزشکی یا درمان زخم‎های دهان خود بر مبنای موارد زیر اقدام کنند: • زخم‎ها مشخصاً دردناک یا بزرگند • فرد دچار تب می‎شود • این زخم‎ها در پی استفاده از داروهای تازه شروع می‎شوند • ثانویه به عفونت‎های میکروبی هستند

 

چطور می‎توان زخم‎های دهان را درمان کرد؟

در اغلب موارد درد و ناراحتی ناشی از زخم‎های دهان در طول چند روز تخفیف می‎یابد و در مرحلۀ بعد در طول حدود دو هفته بدون نیاز به درمان رفع می‎شود.

برای افراد دچار درد شدیدتر یا بازگشت مکرر زخم‎های دهان، ممکن است دندان‌پزشک محلول‎هایی را برای کاهش تورم و تخفیف درد تجویز کند.

همچنین این امکان وجود دارد که دندان‌پزشک یک دهان‌شویه یا پماد ضد میکربی را برای استفادۀ مستقیم در قسمت عفونی شدۀ دهان تجویز کند.

 

آیا زخم‎های دهان قابل پیشگیری هستند؟

زخم‎های دهان معالجۀ شناخته شده‎ای ندارند و معمولاً برگشت آنها در سراسر زندگی فرد صورت می‎گیرد. اگرچه ممکن است بروز این نوع زخم ناگزیر باشد، کارهایی هست که مردم می‎توانند برای تخفیف شدت یا کاهش موارد طغیان این زخم‎ها انجام دهند.

برخی روش‎های پیشگیری شامل موارد زیر است: • صحبت با پزشک برای تغییر داروهایی که مسبب بروز زخم‎های دهان شناخته شده‌اند • اجتناب از خوردن غذاهایی که می‎توانند باعث تحریک یا تشدید علایم زخم‎ها شوند • تمیز نگه داشتن دهان با مسواک زدن روزانه و استفاده از نخ دندان • اجتناب از محرک‎هایی که در گذشته سبب طغیان زخم دهان شده‎اند

 

دورنما

خوشبختانه زخم‎های دهان گرایشی به بهبود خودبخودی نشان می‎دهند، و درد مرتبط به این زخم‎ها معمولاً در طول چند روز از میان می‎رود.

چند دارو به شکل پماد و محلول وجود دارد که می‎توانند به تخفیف درد و ورم ایجاد شده کمک کنند، اما اینها اغلب برای بهبود کامل فرد کفایت نمی‎کنند.

برای پیشگیری از ابتلاء مجدد به زخم‎های دهان فرد باید در حد امکان از اضطراب و استرس پیشگیری کند.

  اخبار سلامت